İngiliz müellif Colleen Hoover’ın çok satan romanı “It Ends With Us”tan beyaz perdeye uyarlanan “Bizimle Başladı Bizimle Bitti” geçen hafta ABD’de, bu hafta da bizde seyirciyle buluştu. ABD’de birinci hafta sonunda “Deadpool & Wolverine”in akabinde gişede ikinci sırada yer aldı. Justin Baldoni’nin yönettiği sinemanın senaryosu Christy Hall tarafından uyarlandı. Başrollerini Blake Lively ve Justin Baldoni’nin paylaştıkları sinemanın öyküsü, umut dolu teşebbüsçü Lily’yle alımlı lakin karamsar beyin cerrahı Ryle ortasındaki karmaşık bağ ile aşk, azim ve travmalarının üstesinden gelmek üzerine konseyi.
Hoover için son derece ferdî olan bu öykü, anne ve babası arasındaki ilişkiye dayanıyor. Kitabı yazmadan evvel annesinden müsaade isteyen Hoover, “Onu daha düzgün anlamak için yazdım” diyor ve ekliyor: “İstismarı hiç yaşamamış pek çok insan ‘Bu benim başıma asla gelmez’ diye düşünüyor fakat bunun ne kadar çok katmanı olduğunu ve size ziyan veren kişiyi ne kadar çok sevdiğinizi hesaba kattığınızı sanmıyorum. Bu kitabı yazmak için annemin yerine geçmek, katiyen onu daha uygun anlamama ve onun gücünü ve hamasetini takdir etmeme yardımcı oldu.”
■Şimdiye kadar bu kitapla olan seyahatinizi nasıl tanımlarsınız?
Bence ‘bunaltıcı’ hoş bir söz fakat bunaltmak uygun bir şey de olabilir. “Bizimle Başladı Bizimle Bitti”yi birinci yazdığımda aklımda hiçbir şey yoktu. Birkaç kişinin okuyacağını düşünmüştüm. Neye dönüşeceğini bilseydim muhtemelen panikatak geçirirdim zira en son maksadım asla bu değildi. Yazmaktan keyif alıyorum lakin kaç şahsa dokunduğunu görmek inanılmaz.
■Uyarlama sürecinde en çok neyi sevdiniz? Ve evet derken sizin için en değerli olan neydi?
Bana ulaşan birkaç bireye hayır dedim. Kitapla umduğum biçimde bağ kurduklarından emin değildim. Kitap benim için yazdığım başka kitaplardan daha fazla şey tabir ediyordu. Bu yüzden sinema hakları konusunda çok korumacıydım. Justin Baldoni kitabı okuduktan sonra bana sahiden içten bir mektup gönderdi, neden sineması yapmak istediğini açıkladı ve ben de “Kitabı anlamış. Bunun hakkını vermek istiyor” dedim. Bence çok hoş bir iş çıkardı. Baldoni’nin Ryle’ı da oynaması beni keyifli etti. Blake Lively’nin Lily’ye katkıları kitaba çok daha fazla hayat verdi.
■Karakterleri yaşlandırma üzere değişiklikleri, kitabın hayranlarının benimsediğini düşünüyor musunuz?
Bu kitabı 10 yıl evvel yazmıştım. 20’li yaşlarım yeni bitmişti ve bu yüzden kitabı yazarken benim yaşımda olduğunu düşündüğüm karakterler yazıyordum. Artık 44 yaşındayım. “Bence çok gençlerdi” diyorum ve Justin’in de birebir fikirde olması ve onları yaşlandırmak istemesi beni çok memnun etti. İnternetteki yorumlardan ve öbür şeylerden uzak duruyorum. İnsanların alınan kararları ve yapılan değişiklikleri benimseyeceklerini umuyorum zira bunlar bence kıssayı geliştirdi.
‘Kadınlar arkadaşlarıyla seyretmeli’
■Şu âna kadar yaşadığınız gerçeküstü bir an oldu mu?
Sanırım sineması izlediğim gün. Çok gergindim. Denver’daki küme gösterimine gittik, kocamı ve annemi de yanımda götürdüm. Sineması şimdi izlememiştim ve bu çok sinir bozucuydu. Bu kitabı annemin yaşadıklarından yola çıkarak yazdım ve artık bu bir sinema oldu ve sinemada oturup onunla birlikte izleyeceğim. Hepimiz izleyeceğimiz için heyecanlıydık lakin tıpkı vakitte çok da korkuyorduk zira her şey çok zıt gidebilirdi. Sette olsanız ve çekilen sahneleri görseniz bile asıl zorluk kurguda, uyumlu ve mantıklı bir sinema yaratmak için her şeyin bir ortaya getirilmesi gereken yerde. Oturup bitmiş sineması annemle birlikte izlemek ve onun reaksiyonunu görmek olağanüstüydü.
■İzleyicilerin sineması nasıl deneyimlemesini umuyorsunuz?
Özellikle pandemiden bu yana pek çok kitap kulübünün bu kitabı aldığını biliyorum. Sanırım ben de kitap kulübümle sinemaya gitmek isterdim; çok eğlenceli bir tecrübe olurdu. Bence bayanlar arkadaşlarını, annelerini götürmeli. Bunu annemle birlikte izlemek, bir hayalin gerçek olmasıydı. Kitabı okuyan ya da birinci sefer deneyimleyen herkesin çok ilham verici, yeterli bir sinema bulacağını düşünüyorum.